Budka Suflera - Jolka Jolka

 

 Jolka, Jolka
Pamiętasz lato ze snu
Gdy pisałaś: ′tak mi źle'
Urwij się choćby zaraz
Coś ze mną zrób
Nie zostawiaj tu samego, o nie′.

Żebrząc wciąż o benzynę
Gnałem przez noc
Silnik rzęził ostatkiem sił
Aby być znowu w Tobie
Śmiac się i kląć
Wszystko było tak proste w te dni.

Dziecko spało za ścianą
Czujne jak ptak
Niechaj Bóg wyprostuje mu sny!
Powiedziałaś, że nigdy, że nigdy aż tak
Słodkie były, jak krew Twoje łzy

Emigrowałem z objęć Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat.

Plażą szły zakonnice, a słońce w dół
Wciąż spadało nie mogło spaść
Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt
Na Toyotę przepiekną, aż strach.

Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło
Narzeczoną miał kiedyś, jak sen
Z autobusem Arabów zdradziła go
Nigdy nie był już sobą, o nie

Emigrowałem z ramion Twych nad ranem
Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem
Dane nam było, słońca zaćmienie
Następne będzie, może za sto lat.

W wielkiej żyliśmy farmie i rzadko tak
Wypełzaliśmy na suchy ląd
Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas
Meta była o dwa kroki stąd.
Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak
Czemu zgasło też nie wie nikt
Są wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam
Ale nic nie jest proste w te dni.

 

Jolka, Jolka, pamiętasz lato ze snu Gdy pisałaś: "Tak mi źle Urwij się choćby zaraz, coś ze mną zrób Nie zostawiaj tu samej, o nie" Żebrząc wciąż o benzynę, gnałem przez noc Silnik rzęził ostatkiem sił Aby być znowu w Tobie, śmiać się i kląć Wszystko było tak proste w te dni Dziecko spało za ścianą czujne jak ptak Niechaj Bóg wyprostuje mu sny! Powiedziałaś, że nigdy, że nigdy aż tak Słodkie były jak krew Twoje łzy Emigrowałem z objęć Twych nad ranem Dzień mnie wyganiał - nocą znów wracałem Dane nam było słońca zaćmienie Następne będzie może za sto lat Plażą szły zakonnice, a słońce w dół Wciąż spadało, nie mogąc spaść Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt Na Toyotę przepiękną, aż strach Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło Narzeczoną miał kiedyś jak sen Z autobusem arabów zdradziła go Nigdy nie był już sobą, o nie Emigrowałem z ramion Twych nad ranem Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem Dane nam było słońca zaćmienie Następne będzie może za sto lat W wielkiej żyliśmy wannie i rzadko tak Wypełzaliśmy na suchy ląd Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas Meta była o dwa kroki stąd Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak Czemu zgasło, też nie wie nikt Są wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam Ale nic nie jest proste w te dni

Tekst pochodzi z https://www.tekstowo.pl/piosenka,budka_suflera,jolka__jolka_pamietasz_.html

Jolka, Jolka,

Pamiętasz lato ze snu,

Gdy pisałaś: "tak mi źle,

Urwij się choćby zaraz,

Coś ze mną zrób,

Nie zostawiaj tu samej, o nie".

 

Żebrząc wciąż o benzynę,

Gnałem przez noc,

Silnik rzęził ostatkiem sił,

Aby być znowu w Tobie,

Śmiać się i kląć,

Wszystko było tak proste w te dni.

 

Dziecko spało za ścianą,

Czujne jak ptak,

Niechaj Bóg wyprostuje mu sny!

Powiedziałaś, że nigdy, że nigdy aż tak

słodkie były, jak krew Twoje łzy

 

Emigrowałem z objęć Twych nad ranem,

Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem,

Dane nam było, słońca zaćmienie,

Następne będzie, może za sto lat.

 

Plażą szły zakonnice, a słońce w dół,

Wciąż spadało nie mogąc spaść,

Mąż tam w świecie za funtem, odkładał funt,

Na Toyotę przepiękną, aż strach.

 

Mąż Twój wielbił porządek i pełne szkło,

Narzeczoną miał kiedyś, jak sen,

Z autobusem Arabów zdradziła go,

Nigdy nie był już sobą, o nie

 

Emigrowałem z ramion Twych nad ranem,

Dzień mnie wyganiał, nocą znów wracałem,

Dane nam było, słońca zaćmienie,

Następne będzie, może za sto lat.

 

W wielkiej żyliśmy wannie i rzadko tak,

Wypełzaliśmy na suchy ląd,

Czarodziejka gorzałka tańczyła w nas,

Meta była o dwa kroki stąd.

 

Nie wiem ciągle dlaczego zaczęło się tak,

Czemu zgasło też nie wie nikt,

Są wciąż różne koło mnie, nie budzę się sam,

Ale nic nie jest proste w te dni

https://lyricstranslate.com